Blog z recenzjami książek z różnej półki.: 436. "Słońce, wiatr i księżyc"

piątek, 20 września 2019

436. "Słońce, wiatr i księżyc" - Agata Czykierda-Grabowska || RECENZJA

„Wtedy zrozumiała, że gdyby zabrakło go w jej świecie, to ona nie umiałaby się w nim odnaleźć”.

"Słońce, wiatr i księżyc" to powieść skupiająca się na losach Kai i Pawła. Bohaterowie poznali się, gdy byli jeszcze dziećmi. Kaja wtedy spędzała wakacje u dziadków na wsi. W wyniku niefortunnego wypadku Paweł uratował młodszego brata Kai i tak narodziła się ich przyjaźń. Z czasem ich wakacyjna znajomość zaowocowała uczucie, ale niedomówienia, nieprzemyślane słowa i zazdrość rozdzieliły ich na kolejne długie lata... Kaja po siedmiu latach wraca ze Stanów. Dziewczyna planuje spędzić wakacje z ukochaną babcią, która po śmierci męża została zupełnie sama. Los najwidoczniej tak chciał i na drodze Kai ponownie pojawia się przyjaciel z dzieciństwa. Czy pierwsza miłość jest w stanie na nowo się odrodzić? Jakie tajemnice skrywa Paweł? Czy rzeczywiście stara miłość nie rdzewieje?

"Miłość rodząca się z przyjaźni, zakrada się bardzo powoli. Nie widzisz jej, aż któregoś dnia budzisz się i nie potrafisz myśleć o niczym innym niż o tej jednej, jedynej osobie. Każdy twój krok prowadzi cię do niej. To jednocześnie cudowne i przerażające".

Agata Czykierda-Grabowska zdecydowała się przedstawić fabułę w narracji trzecioosobowej, wyróżniając wydarzenia z życia Kai i Pawła. I chociaż jestem zwolenniczką pierwszoosobowej narracji, gdzie mogę bardziej zżyć się z bohaterem, to jednak tutaj mi to nie przeszkadzało. Już kilkukrotnie przekonałam się, że autorka tworzy bardzo plastyczne opisy, które przemawiają do wyobraźni czytelnika. Buduje dynamiczne dialogi i dawkuje emocje. Tutaj było tak samo.

Za ciekawe rozwiązanie uważam przedstawienie życia bohaterów na przestrzeni kilku lat. Początkowo poznajemy ich, kiedy są dziećmi, i jak sukcesywnie dojrzewają, a po siedmiu latach rozłąki obserwujemy, ich ciekawą metamorfozę i wypracowany, osobisty system wartości.

"Jak to możliwe, że w jednej chwili popadasz w otchłań największej rozpaczy, a w drugiej jesteś samym szczęściem”.

"Słońce, wiatr i księżyc" to powieść, która przede wszystkim pozwala poczuć czytelnikowi sielski klimat, który panuje na wsi. Gdzie życie płynie zgodnie z prawami przyrody. To powieść, która udowadnia, że przyjaźń prędzej czy później i tak przerodzi się w miłość. To historia o silnej więzi pomiędzy rodzeństwem, dojrzewaniu, trudnych decyzjach, rodzącej się miłości, bolesnej codzienności, którą z reguły ukrywamy, bo boimy się być oceniani. Czasami warto zaufać i podzielić się swoją historią z drugą osobą. Serdecznie polecam!