Mam wrażenie, że w chwili, gdy pękło mi serce, cała rozpadłam się na pół.
Jedno oko pragnie po raz kolejny ujrzeć jego roześmianą twarz, a drugie nie
chce go więcej widzieć. Jedno ucho tęskni za jego czułym szeptem, a drugie
żałuje, że nie jest głuche. Dolna warga marzy o tym, aby przygryzł ją tak, jak
kiedyś, a górna brzydzi się jego dotyku. Nawet moje ręce zdają się działać
według dwóch różnych scenariuszy. Prawa zaciska pięść i wykazuje gotowość do
ataku, a lewa wyciąga białą flagę.
