Blog z recenzjami książek z różnej półki.: 548. "Malwina" - Anna Szafrańska || RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

niedziela, 19 lipca 2020

548. "Malwina" - Anna Szafrańska || RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

"Oboje byliśmy poharatani przez życie. Doświadczyliśmy straty bliskich nam osób i najwidoczniej oboje odczuwaliśmy lęk przed zawiązaniem nowych relacji. Jakby to było coś szkodliwego. Zakazanego".

Nie mam pojęcia, jak Anna Szafrańska to robi, ale za każdym razem, gdy kończę czytać jej książkę brakuje mi słów, by opisać piękno w niej ukryte.

Tytułową Malwinę mieliśmy okazję poznać czytając "Liliannę", jako pomocną, empatyczną i gotową do poświęceń przyjaciółkę. Tym razem otrzymaliśmy możliwość pełniejszego i wnikliwszego zajrzenia do jej życia. Życia, które wypełnia gra pozorów. Z drugiej strony mamy Arkadiusza, właściciela salonu tatuażu. Łączy ich jedno - nie szukają miłości i wolą nie angażować się w żadne głębsze relacje. Mimo wszystko coś ich do siebie ciągnie. Niewidzialna nić sukcesywnie ich do siebie zbliża. Ale czy rzeczywiście szczęście jest im pisane?

Nie będę Was oszukiwać ale podobnie, jak poprzednio jestem absolutnie zachwycona i oczarowana. Anna Szafrańska po raz kolejny stworzyła niebywale piękną, wyjątkową, a zarazem przejmującą i bolesną opowieść, która tętni prawdziwymi emocjami i uczuciami. Nie przypuszczałam, że bohaterowie będą dźwigać na swoich barkach taki bagaż życiowych doświadczeń. Nie przypuszczałam, że tak się z nimi zżyję i wraz z nim będę przeżywać wszystkie pojedyncze elementy zawiłej i bolesnej przeszłości.

Uwielbiam bohaterów, których wykreowała Ania. Oboje są konsekwentni w swoich decyzjach i wyborach. Dojrzale i mądrze podchodzą do napotkanych trudności oraz problemów. Warzą słowa, dzielą się emocjami i okazują sobie wsparcie. Z kolei chemia pomiędzy nimi jest autentycznie wyczuwalna. Coś pięknego!

"Malwina" jest opowieścią, która rozdziera serce oraz pokazuje, jak trudno jest uwolnić się z kajdan bolesnej przeszłości. To również historia, która uświadamia, że wbrew głęboko zakorzenionym przekonaniom można dać sobie szansę na nowe uczucie. Raz jeszcze pokochać. Z nową siłą. Z nową energią i zaangażowaniem. Dziękuję Ani za epilog, bez niego moje serce by pękło. Koniecznie przeczytajcie!