Blog z recenzjami książek z różnej półki.: 382. "Jowita" - Zachariasz Suchodolski || PATRONAT MEDIALNY

niedziela, 9 czerwca 2019

382. "Jowita" - Zachariasz Suchodolski || PATRONAT MEDIALNY

"Życie tutaj było piekłem, ale wmawiał sobie, że sprawy z czasem ułożą się, a nawet gdyby nie, to być może zdoła się do niego przyzwyczaić".

"Jowita" to debiut literacki autorstwa Zachariasza Suchodolskiego, nieuleczalnego książkoholika, sympatyka kotów, smakosza pizzy. Autora pasjonują sny na jawie, marzenia senne oraz ulotne ledwie uchwytne wrażenia. Twardy racjonalista, uważający, że nawet najwymyślniejsze fantazje nie dorównują swą bajecznością samej rzeczywistości. Zachariasz Suchodolski prowadzi blog - Podwieczorek u Morfeusza.

Autor oddaje w ręce czytelników przejmującą historię, która opowiada o osiemnastoletnim Karolu odsiadującym dożywotnią karę w więzieniu. Nękany przez swoich współwięźniów, załamany, przytłoczony i zdruzgotany zaistniałą sytuacją próbuje odciąć się więziennej codzienności pisząc pamiętnik. To właśnie w nim opisuje wydarzenia poprzedzające jego skazanie. Jak wyglądało jego życie, przed trafieniem do więzienia?

Najbardziej interesujące w tej książce jest to, iż zaczyna się ona od końca. Czytelnik już na wstępie poznaje, jaki czyn popełnił Karol, ale główne przesłanki, które popchnęły go do takiej, a nie innej decyzji odkrywane są sukcesywnie i stopniowo. Dlaczego Karol popełnił morderstwo? Co stało się głównym prowodyrem tej zbrodni? Czy można było uniknąć tragedii? A może Karol nosił ją w sobie na długo przed tym, nim się ona wydarzyła?

W moim odczuciu ciekawym rozwiązaniem stało się przedstawienie fabuły z dwóch płaszczyzn. W jednym momencie czytelnik obserwuje wydarzenia z perspektywy trzecioosobowej narracji - poznaje więzienne realia, trudności w odnalezieniu się w nowe, skomplikowanej i przytłaczającej rzeczywistości. Z drugiej strony wnika w fragmenty pamiętnika, wspomnienia, które opisywane są z perspektywy Karola. Wówczas wtedy może go bardziej zrozumieć, zżyć się z nim, poznać jego wady, zalety i przeszłość.

"Jowita" nie jest powieścią łatwą, raczej należy do tych trudniejszych, ale to właśnie dzięki temu pozostawia silniejszy oddźwięk w duszy czytelnika. To wyjątkowo refleksyjna i zapadająca w pamieć powieść o ponoszeniu kary za tragiczny czyn, silnych pragnieniach i tragicznych w skutkach decyzjach. Serdecznie polecam.