168. "Miłość w kolorze bieli" - Magdalena Trubowicz || RECENZJA

Dla kogo zabiją dzwony kościelne?

Miłość w kolorze bieli to drugi, po Kąciku zagubionych serc, tom cyklu Kupidyn w spódnicy. Na wstępie pragnę zaznaczyć, iż niniejszą publikację, można czytać bez znajomości poprzedniej, niemniej jednak, zalecam zaznajomienie z pierwszym tomem. Nie odbierajcie sobie przyjemności, poznania tej znakomitej uczty literackiej. 

Tym razem trafiamy do salonu sukien ślubnych Embarras - zwanego także Ambarrasem, który od ponad czterdziestu lat rządzi się swoimi prawami i nigdy nie spadł niżej, aniżeli na trzecie miejsce w wojewódzkim rankingu tego typu salonów. Embarras obecnie działa bardzo prężnie i jest miejscem wyjątkowym, a co najważniejsze, jedynym w swoim rodzaju. Mimo iż, momentami w salonie zdarzają się ekstremalne sytuacje (kod czerwony), to załoga Embarrasu jest przygotowana na wszystko i niestraszne są im jakiekolwiek anomalie, nieodciągnięcia.

To właśnie w Embarrasie w zasadniczej części dzieje się większość wydarzeń niniejszej publikacji, ale cała fabuła nie oscyluje tylko i wyłącznie wokół sukien ślubnych i dylematów dotyczących, z której strony ma być falbanka, a z której koronka. 

W Embarrasie radość przeplata się ze smutkiem, a za sprawą trzech głównodowodzących kobiet, każda przyszła żona wychodzi stamtąd z ogromnym uśmiechem na twarzy. Laura, jej córka Ela i wnuczka Kaja, trzymają w ryzach, to znakomite i niesamowite miejsce. Właścicielki dbają o swoje klientki z należyta starannością. Każda dama przychodząca do salonu jest dopieszczana do granic możliwości. 

Jeśli któraś lubiła zieloną herbatę – dostawała zieloną herbatę. Chciała do tego herbatniki w czekoladzie? Były herbatniki w czekoladzie. Zaś jeśli lubiła na przykład afrykańskie daktyle – dostawała zieloną herbatę i herbatniki w czekoladzie. 

Przez karty niniejszej publikacji przewija się cała plejada barwnych, niesamowicie dobrze wykreowanych osobowości, postaci i charakterów. Zacznę od prekursorek salonu. Laura to najstarsza i najbardziej doświadczona kobieta z całej załogi Embarassu. Salon sukien założyła mama Laury, początkowo pełnił on role salonu mody dla mężczyzn, z czasem zaś przekształcił się właśnie w Embarras. Laura jest wdową, bowiem jej ukochany mąż Antonu zmarł w najmniej oczekiwanym momencie. Kobieta wspomina męża z ogromnym sentymentem, a jego brat bliźniak nieustannie jej o nim przypomina. Anatol Maur zwany także Tolkiem – przywołany powyżej brat bliźniak nieżyjącego już męża Laury – Antoniego. Tolek pracował kiedyś jako krawiec męski, i jest typem niegrzecznego chłopca (mimo iż, jest już na emeryturze). Ponadto Tolek jest szczery, a także niezwykle wylewny w swojej prawdomówności. Większość czasu spędza właśnie w salonie, zgrabnie uprzykrzając życie zarówno właścicielkom, jak i klientkom. Postać Anatola, dostarcza całej historii niesamowitych barw i humoru, ale także wzbudza lekką niepewność, bowiem wspólnie z Laurą skrywają pewną tajemnicę, która może spowodować zamieszanie wśród pozostałych kobiet, ale czy na pewno?

Ela natomiast jako jedna z głównodowodzących salonem niestety nie miała szczęścia w miłości. Zaszła w ciąże z nieznanym mężczyzną, który w dodatku rozpłynął się w powietrzu, kiedy tylko dowiedziała się o dziecku. Mimo to, Ela próbowała usidlić jakiegoś kawalera, jednak większość albo uciekała (wiedząc, że Ela ma dziecko), albo kobieta sama ich spławiała. Czy szczęście jeszcze kiedyś uśmiechnie się do Eli? A może właśnie w salonie odnajdzie swoją miłość?

Najmłodsza Kaja jest postacią wyjątkowo ambitną, kulturalną i wykształconą. Do jej serca ponad pięć lat zapukał Mirek. Wprawdzie kocha go za troskę, mądrość, odpowiedzialność, jednak w ich relacji brakuje jakiegokolwiek szaleństwa. Wszystko co robi Mirek, w odczuciu Kai, jest mało spontaniczne. Dominuje z góry założony plan, przez co Kaja czuje się zagubiona i smutna. Mirek natomiast to mądry, ułożony chłopak. Swoim zachowaniem, dezorientacją i zagubieniem niejednokrotnie wywołał uśmiech na mojej twarzy (w szczególności, kiedy nie miał pojęcie czym jest bolerko i ażurowe syrenkowe czółenka). Niemniej jednak jego bark spontaniczności i szaleństwa, również powodował u mnie lekkie rozgoryczenie, w końcu Kaja to taka wspaniała dziewczyna, a on naprawdę powinien nieustannie o nią zabiegać. 

Więź jaka łączy wszystkie trzy kobiety, jest namacalna i bardzo silna. Wszystkie panie mogą zawsze na siebie liczyć, są dla siebie wsparciem i opokom w najtrudniejszych sytuacjach. Zażyłość, jaka dominuje między kobietami, jest godna podziwu. Trzy różne pokolenia, a perfekcyjny kontakt w każdej dziedzinie. Tylko pozazdrościć.

Prócz wyżej wymienionych postaci, które przewijają się przez karty tej historii, wiele ciekawych, zróżnicowanych osobowości, mamy okazje poznać w salonie sukien ślubnych. Postacie drugoplanowe, podobnie jak te pierwsze, zostały starannie wykreowane. Każda postać posiada swój indywidualny charakter i nadaje historii niepowtarzalności, jednocześnie dostarcza wielu ciepłych emocji i sporą dawkę skondensowanego humoru. Na początku spotykamy się z Wandą i Barbarą – obecną narzeczoną byłego męża Wandy (obie kobiety, bliżej mieliśmy okazje poznać w Kąciku zagubionych serc). Wizyta kobiet, dostarcza właścicielką salonu, sporą dawkę humoru, która również udziela się odbiorcy. Bardzo częstym gościem w salonie jest Mateusz Mateyko Fox, który odwiedza salon średnio dwa razy w tygodniu i zazwyczaj odstawia jakieś komedie. Mateusz jest najbardziej znanym i najbardziej ekspresyjnym specjalistą do planowania ślubów (stąd też jego częste wizyty w Embarrasie). Otwarty, szczery, wesoły, wyznający jedną decydująca zasadę – każda kobiet to bogini. Interesującą osobowością, która przekroczyła próg salonu jest również Paulina Pączek (panna z dzieckiem), podobnie jak elegancka kobieta, która uświadomiła Kai, iż drzemie w niej prawdziwy talent i potencjał i powinna zająć się projektowaniem. Spotykamy również dawną koleżankę Kai – Wiktorię, a także niepełnosprawną Julię, której historia poruszyła wszystkie trzy właścicielki (i mnie również). Nie mogłam zapomnieć o Bronisławie Ptyś (wysokiej i tęgiej herszt-babie), której wizyta ostro namieszała w głowach całej załogi Embarrasu. Dodatkowym uatrakcyjnieniem, porządku dziennego tego wyjątkowego miejsca, była organizacja wieczoru panieńskiego, który wystawił związek Kai i Mirka na próbę. 

Każdy człowiek jest tolerancyjny, dopóki nie mierzy się z problemem w cztery oczy. Wtedy już do coś uwiera, coś dręczy i nabiera wątpliwości. I indyg, przenigdy nie myśli o ty, który boryka się ze wszystkim we własnej głowie. A przecież to jemu jest najtrudniej pokonać w sobie własne lęki i dylematy. 

Akcja jest wyjątkowo dynamiczne, sceny zmieniają się jak w kalejdoskopie. Nie ma czasu na nudę. Nie znajdziemy tutaj również elementów niepotrzebnych, które mogłyby czytelnika wprowadzić w dezorientacje. Wszystko zostało przedstawione w należytych proporcjach, ze smakiem i wdziękiem. Książka wprowadza czytelnika w niesamowity stan relaksu i spokoju, gwarantując humor i sporo radości Fabuła jest naprawdę oryginalna odbiega od jakiegokolwiek schematu. Nie ma tutaj ani przewidywalności, a tym bardziej ckliwości. Każda scena ze sobą współgra i co najważniejsze została wkomponowana w bardzo absorbujący odbiorcę sposób. 

Autorka posiada bardzo lekki i sugestywny styl, który powoduje, iż książkę czyta się z ogromnym entuzjazmem i nieustającym zaciekawieniem. Strony uciekają nam pomiędzy palcami i nim się obejrzymy znajdziemy się już przy finiszu.

Bogaty język, dynamiczne i naturalne dialogi, przywoływany już humor, niebanalni bohaterowie, brak przewidywalności, ciekawy pomysł na fabułę, to największe atuty tej publikacji. 

Osobiście uwielbiam twórczość Magdaleny Trubowicz i na każdą kolejną publikację oczekuję z ogromną niecierpliwością, a kiedy dobrnęłam do ostatniej strony, i przeczytałam ostatnie zdanie - ciąg dalszy nastąpi, to doświadczyłam smutku, że to już koniec, i że znowu trzeba czekać. Wierzę jednak, iż kolejny (trzeci i ostatni) tom tego cyklu, ponownie wprowadzi mnie (i innych czytelników) w magiczny świat. Świat pełen humoru, oryginalności i nieprzewidywalnych zdarzeń. A tego Pana, który ma się pojawić w trzecim tomie, to ja już sobie zaklepuje (tak, tak, mam przecieki, że pojawi się tam amant, jakich mało).

Jestem w pełni usatysfakcjonowana niniejszym tomem, aż sama odwiedziłabym ten przeuroczy salon.

Polecam serdecznie, dajcie się ponieść humorowi i przeczytajcie Miłość w kolorze bieli.

Tytuł: Miłość w kolorze bieli
Autor: Magdalena Trubowicz
Wydawnictwo: Czwarta strona
Ilość stron: 321
Oprawa: Miękka ze skrzydełkami

Za możliwość przeczytania książki, serdecznie dziękuję Autorce.