Blog z recenzjami książek z różnej półki.: 536. "Piękne zapomnienie"

niedziela, 21 czerwca 2020

536. "Piękne zapomnienie" - Jamie McGuire || RECENZJA

Życie podsuwa pokusy w najmniej oczekiwanym momencie…

"Piękne zapomnienie” to historia, która niestety nie stała mi się bliska emocjonalnie, ale jednak w jakimś stopniu wywarła na mnie wrażenie i z przyjemnością sięgnę po drugi tom z cyklu „Bracia Maddox”.

To opowieść, jakby zwyczajna, pozbawiona dynamicznej i wartkiej akcji. Spotkamy się tutaj raczej z głęboką, nieco melancholijną analizą wewnętrznych rozterek, dylematów i trudności głównej bohaterki, która dzieli się z czytelnikiem własnymi uczuciami i przemyśleniami. W jej życiu pojawia się ON - Trenton Maddox, ucieleśnienie marzeń wielu kobiet. Chłopak troskliwy, opiekuńczy, wrażliwy ale także zadziorny i pewny siebie. Ona pracuje, jako barmanka, on tatuuje ludzkie ciało. Ona ma chłopaka, z kolei on odważne wyperswadował jej, że nie ma sensu tkwić w związku na odległość. Spędzają ze sobą dużo czasu. Stają się dla siebie bliscy, nieobojętni, ważni. Jakiego wyboru dokona Camille? Niespodziewanie znalazła się na rozstaju dróg. Nie chce ranić. Chce być szczęśliwa. Jak tego dokonać? Przede wszystkich w zgodzie ze swoimi uczuciami.

Trenton ma w sobie coś takiego, że nie da się go nie lubić. Jego determinacja, zaangażowanie w zdobycie serca Camille zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Z kolei Camilla to dziewczyna raczej spokojna, pracowita, opanowana i stała w uczuciach. Sytuacja, w której się znalazła nie jest dla niej prosta. Dodatkowo problemy rodzinne nie zachęcają do zmiany codzienności, do której jest przyzwyczajona. Mimo wszystko robi krok na przód, pomaga również bratu, zaprzyjaźnia się ze znajomymi Trentona i z nim samym. Wyrzuty sumienia nie pozwalają jej na pełnie szczęścia. W końcu ma chłopaka. Ale on, albo Trenton.

To moje pierwsze spotkanie z piórem Jamie McGuire. Trochę trudno było mi przyzwyczaić się do jej stylu. Tak, jak wcześniej nadmieniałam brakuje tutaj dynamizmu. Czytałam tę książkę powoli (jak na swoje możliwości), subtelnie zagłębiałam się w kolejne wydarzenia i dawkowałam sobie rozwój kolejnych wątków. I chociaż to Camille i Trenton odgrywają tutaj pierwsze skrzypce, to oprócz nich poznajemy także wiele innych osobowości, które stanowią dodatkowe uatrakcyjnienie dla głównego wątku, jakim jest rozwój relacji głównych bohaterów.

"Piękne zapomnienie" to lekka, niezobowiązująca opowieść o tym, że nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, kiedy nasza codzienności może zatrząść się w posadach. To historia o życiu naznaczonym trudnymi wyborami i niełatwymi decyzjami, a także o zazdrości i miłości rodzącej się z przyjaźni. Pokazuje, że zawsze szczerość i uczciwość się opłaca, a także uświadamia, jak ważna może stać się dla nas druga osoba. Jamie McGuire stworzyła dobrą, ale mało wymagającą lekturę, która w rezultacie pozostawia czytelnika z zakończeniem będącym pożywką do rozwoju kolejnych wątków. Polecam!