Garść cytatów - "Jutro będziemy szczęśliwi" - Anna Dąbrowska

Zapraszam na garść cytatów, które pochodzą z najnowszej książki Anny Dąbrowskiej, Jutro będziemy szczęśliwi.

Życie nie polega na cofaniu się, tylko na zawracaniu i wybraniu odpowiedniej drogi, gdy ścieżki prowadzą donikąd. Anna Dąbrowska, Jutro będziemy szczęśliwi, s. 13.

Mężczyźni nie lubią kobiecych łez. Spływające po twarzy kropelki powodują w nich wyrzuty sumienia. Myślą: skoro ona płacze, to muszę zrobić coś, by przestała, i bezradnie próbują przyjąć rolę pocieszyciela. Tamże, s. 14.

(…) miłość rządzi się swoimi prawami, zupełnie odmiennymi od dekretów przyjaźni. Tamże, s. 16.

Czas leczył rany, uśmierzał ból, nadawał nowe prawa, choćby prawo do powtórnego szczęścia, ale tylko nieliczny z niego korzystali. Pozostali zapominali przyczynę smutków i żyli samotnie albo upijali się, by niczego nie pamiętać. Tamże, s. 48.

W środku rozchodziłby się zapach cynamonu, goździków, imbiru i miłości, choć ta ma specyficzny zapach. Kiedy jest się niemowlakiem, to pachnie jak skóra mamy. Kiedy stajesz się nastolatkiem, pachnie wanilią tak słodką, jak słodko smakują pierwsze młodzieńcze pocałunki.

- A kiedy jest się dorosłym? Jak wtedy pachnie miłość? - zapytałam z prawdziwym zaciekawieniem.

- Bezpieczeństwem. A kiedy człowiek staje się stary, miłość pachnie wspomnieniami. Tamże, ss. 61 – 62. 

Z przyszłością zapisaną w gwiazdach walczyć się nie da. Przyszłość tworzy się sama, a my nie mamy praw, by ją zmieniać. Tamże, s. 93.

Nieważne, że dany człowiek był za młody, by umrzeć. Dla śmierci nie liczyła się metryka ani pozycja społeczna. Śmierć nie uznaje kompromisów. Tamże, s. 97.

Czasami lepiej nie wiedzieć, jak brzmi prawda. Tamże, s. 108.

(…) nie można próbować się w kimś zakochać na zawołanie. Akurat miłość rządzi się własnymi prawami. Tamże, s. 115.

Zapominamy, że los ma wobec nas określone plany i obojętnie, co byśmy zrobili bądź czego nie zdążyliśmy zrobić, stanie się to, co zostało nam pisane. Tamże, s. 138.

Czasami wszystko, co skrupulatnie planujemy, i tak nie daje się poukładać ani posprzątać. Nie można pozamiatać tego, z czym boimy się zmierzyć. Tamże, s. 157.

Czasami lepiej zniknąć z życia drugiej osoby, niż budować z nią złudne szczęście. Tamże, s. 163.

Bo jeśli dwoje ludzi bardzo czegoś pragnie, to razem mogą przemierzyć cały świat, a niemożliwe staje się tylko pierwszym szczeblem do pokonania w drabinie prowadzącej na szczyt celu możliwości. Tamże, s. 211.

Szczęście jest przecież tak kruche i ulotne, że widząc je, tu i teraz, trzeba potrafić je doceniać i zapamiętać tę chwilę. Tamże, s. 271.

Patrzę na ciebie i chcę zrozumieć każdą twoją opowieść. Próbować stać się jej częścią, wyobrazić twoje emocje... Chcę widzieć twoją twarz, kiedy do mnie mówisz. Nauczyć się rozpoznawać twój smutek, złość, żal, radość. Tamże, s. 289.

A może przyszłości nie da się zmienić, bo ona już się wydarzyła, tylko my jeszcze do niej nie dotarliśmy? Kiedyś staniemy butami na jej linii startu i wciąż będziemy dążyć do alternatywnej mety, która tak naprawdę nie istnieje, i nigdy jej nie będzie, bo nie posiadamy żadnego prawa wyboru. Może rodzimy się z zapisanym scenariuszem życia, którego nie można już zmienić; został włożony do naszego osobistego, niewidzialnego nieśmiertelnika, który każdy z nas zawsze nosi przy sobie? Tamże, s. 294.

Szczęście nie znosi szybkości. Tamże, s. 297.

...bo szczęście trzeba nauczyć się łapać garściami. Tamże, s. 300.