Garść cytatów - "Siedem grzechów głuchych" - Kaja Kowalewska

Zapraszam na garść cytatów, które pochodzą z książki Kai Kowalewskiej, Siedem grzechów głuchych. 

Wsparcie to most, który ciągnie się od ramion do serca. Most, który zbudowany jest ze słów. Za pomocą dotyku przekazuje się go na zawsze. Wsparcie to blask spojrzenia, ciepło dłoni, która gładzi włosy, splata je w warkocze albo bawi się nimi jak wiatr. Wsparcie to ciepła herbata i plasterek cytryny na gorączkę, nadzieja na niebieskie jutro. Wsparcie to most, który ciągnie się od ramion do serca. Kaja Kowalewska, Siedem grzechów głuchych, s. 28.

Gdyby szczęście miało związek tylko z niebem, nie byłoby ziemi. Tamże, s. 29.

Są rzeczy, sprawy, dusze, których nie można zapomnieć. Są ludzie, którzy wiecznie przy nas będą. Tamże, s. 38.

Mówię sobie: nie odkładaj na później. Już dziś zacznij spełniać marzenia. Rozmarzenie jest piękne, ale realizacja jeszcze piękniejsza. Nie podcinaj sobie skrzydeł. Szlifuj kolory. Pamiętaj, że to właśnie marzenia nauczą cię latać. Tamże, s. 49.

Niektóre rany nigdy się nie zagoją. Jesteśmy do nich przypisani, one przypisane są do nas. Możemy je przemywać jodyną ze słów, amortyzować an chwilę, zalepiać plastrem. Prędzej czy później odezwą się i będą szczypać. Myślę, że każdy człowiek ma taką ranę. Taką, która się nigdy nie zagoi. Tamże, s. 59.

Odejdź od ludzi, którzy szantażują twoje emocje. Którzy wiecznie gadają o sobie. Których gęby kruszą się w kłamstwach. Tamże, s. 61.

Każdy ma swoje złe godziny, miejsca, które źle wybrał, ludzi, których rozkochał w sobie i takich, którzy poszarpali mu serce. Każdy ma złe wspomnienia i zło na rękach. Każdy ma swoje siedem grzechów. Tamże, s. 62.

Każdy z nas nosi w sobie jakiś rodzaj pustki, kamień i wodę. Pustka może być maleńka jak pudełko zapałek. A może być rozległa jak ocean. Wypełniona po brzegi smutkiem, utratą, żalem. (…) Tamże, s. 75.

Kiedy ktoś podstawi ci nogę, próbuj wstać. Kiedy ktoś uderzy cię w czuły punkt, porozczulaj się, ale tylko przez chwilę. Kiedy ktoś wyleje na ciebie morze, płyń, jeśli rzuci cię w przepaść, użyj skrzydeł. I choćby ból rozrywał wszystkie twoje komórki i myśli, to nie poddawaj się i walcz. Nawet jeśli dzisiaj wydarzyło się piekło, pamiętać, ze za chwilę może zdarzyć się piękno. Siła jest najbliżej, wystarczy po nią sięgnąć. Siła jest w tobie. W twoim sercu. Naucz się chodzić po ogniu. I nie trać wiary w cuda do ostatniej świeczki. Tamże, s. 86.

Upłynęła jedna filiżanka herbaty. Moje ramiona już za Tobą tęsknią. Tamże, s. 145.

My się zmieniamy. Ludzie się zmieniają. Drogi się rozchodzą. Czas nie stoi w miejscu. I jeszcze boję się dna, poza czasem. Bo z czasem i przemijaniem musimy się pogodzić, oswoić. Czerpać te wszystkie chwile szczęścia ze świata i z ludzkich oczu. Tu i teraz. Nie odkładać na przyszłość. Czasem sami dla siebie musimy odbić się od dna, zbudować most, rozwinąć skrzydła, istnieć. Nie kruszyć się. Nie kruszyć. Tamże, ss. 201-202.

Czasem jedno spojrzenie może cię prześladować całe życie. Jedno słowo. Jeden sen. Jesteś snem, który już zawsze będzie mnie prześladował. Jesteś spojrzeniem i słowem wypalonym w sercu na zawsze. Tamże, s. 208.

Fałsz ubiera się w długi, ciemny płaszcz. Wychodzi w kapturze, aby oszukać d(r)eszcz. Wychodzi w masce, aby omamić gwiazdy. Tamże, s. 276.

Ludzie zakochani w sobie często tracą zmysły. Tracą sny. Widzą tylko lustra, w których tańczą, wirują, poprawiają włosy. Tamże. s. 308.