wtorek, 2 maja 2017

43. W rytmie passady - Anna Dąbrowska | Recenzja



Tytuł: W rytmie passady
Autor: Anna Dąbrowska
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Ilość stron: 392
Oprawa: Miękka ze skrzydełkami
Wyzwanie - Przeczytam tyle ile mam wzrostu + 2,4 cm

Są takie chwile w życiu czytelnika, że gdy natrafia na okładkę książki, a następnie zapoznaje się z jej opisem to już wie, że po prostu musi poznać tę historię. Ja tak właśnie miałam z W rytmie passady – Anny Dąbrowskiej.

Kilka słów o autorce...
Anna Dąbrowska – Inowrocławiana. Żona i matka dwóch synków. Od szkoły podstawowej marzyła o pisaniu, które jest jej największa pasją. Na drugim miejscu kocha czytać raz słuchać rockowy zespół Thirty Seconds To Mars. Debiutowała w 2015 roku powieścią Stalowe serce, wydaną pod pseudonimem Laven Rose. Nakarmię Cię miłością z 2016 roku ukazało się już pod jej własnym nazwiskiem. W przygotowaniu następna książka Autorki. [Źródło: Opis na skrzydełku w książce W rytmie passady]

Kiedy tylko zobaczyłam zapowiedź na stronie wydawnictwa, poczułam, że koniecznie muszę przeczytać tę książkę! Koniecznie... Można powiedzieć, iż to było zauroczenie od pierwszego wejrzenia. Moje oczy błyszczały, moje serce się radowało, a opis wywołał we mnie tyle emocji, iż na moment zabrakło mi powietrza. Nie mogłam się doczekać, kiedy w końcu zasiądę i poznam treść W rytmie passady. Dni mijały powoli, a ja wciąż myślałam o tej książce, wciąż, wciąż i wciąż... Anna Dąbrowska, każdego kolejnego dnia kusiła na swoim profilu facebookowym czytelników zdjęciami, zapowiedziami, przedsprzedażami. W końcu nastał ten dzień, kiedy książeczka trafiła w moje dłonie, i już jestem po lekturze. Jeżeli jeszcze nie czytaliście, to zazdroszczę Wam, że macie to jeszcze przed sobą! Mimo, że nie płakałam podczas czytania, to jestem przekonana, iż nie niejeden czytelnik otrze łzę wzruszenia. Jestem również przekonana, iż kiedyś zasiądę do tej lektury raz jeszcze, aby dostrzec w innym świetle to co mi umknęło za pierwszym razem. Nim przejdę do recenzowania tego co wydarzyło się w książce, to muszę jeszcze koniecznie dodać, iż książka jest dla ludzi o mocnych nerwach. Na wstępie W rytmie passady, powinna być adnotacja „czytasz na własną odpowiedzialność, przygotuj się na wulkan emocji, na wzruszenie, i na silne wbicie w fotel”. Cały czas jestem pod imponującym wrażeniem... Spektakularna książka, spektakularna historia. No okej, już wystarczy tego wstępu, tymczasem zapraszam do zapoznania się z treścią mojej recenzji!

Można powiedzieć, iż historia rozpoczyna się „z przytupem”. Już na wstępie poznajemy Julitę Poll (główną bohaterkę) i jej szaloną przyjaciółko – kuzynkę Olę Zawadzką. Dziewczyny są przeciwieństwem. Julita jest nieśmiałą, skromną nastolatką i uczennicą warszawskiego liceum. Mieszka z mamą. Nie chodzi na imprezy, a tym bardziej na randki. Jest pośmiewiskiem wśród rówieśników. Zawsze trzyma się na uboczu. Czas wolny spędza wśród książek, kolorowanek, a od pewnego czasu też na sali treningowej, oczywiście za namową Olki. Już na początku lektury można wywnioskować, iż Julita dźwiga ciężki bagaż doświadczeń, a jej przeszłość nie należy do beztroskich. Demony przeszłość, nie dają o sobie tak łatwo zapomnieć. Brzemię, które nosi każdego dnia przypomina jej o strasznych wydarzeniach, które miały miejsce trzy lata temu. Co takiego wydarzyło się w życiu dziewczyny, iż wciąż odczuwa paniczny strach, ból, wstyd, a każdy dotyk i stresująca sytuacja powoduje, iż wstrząsają nią torsję? Prawdę zna tylko Ola, a mama Julity musiała zadowolić się zupełnie innym przebiegiem tych wydarzeń...

Julita i Ola uczęszczają dwa razy w tygodniu na treningi tańca i fitnessu połączone z zumbą w starym magazynie. Kiedy pewnego dnia spóźnione wpadają na sale treningową, coś im nie pasuje. Zajęć nie prowadzi Karolina - ich stała trenerka, tylko tajemniczy przystojniak - Kuba. Chłopak gdy tylko zobaczył Julitę na sali, od razu swoją uwagę skierował właśnie na nią. Dziewczyna jednak nie ma ochoty być jego obiektem westchnień, a tym bardziej nie ma ochoty zawierać nowych znajomości. Aczkolwiek absolutnie nie zdaje sobie sprawy z tego, iż ta dociekliwa obserwacja przez nowego instruktora, spowoduje pojawienie się w jej życiu pewnego mężczyzny... Mianowicie Marcela Ruckiego – przystojnego, dwudziestoośmioletniego nauczyciela tańców latynoamerykańskich. Mężczyzna nie zawsze traktował swoje życie na poważnie, i nie zawsze podejmował słuszne i właściwe decyzje... Kiedyś w jego życiu liczyła się spontaniczność. Jednak kiedy dowiedział się, iż jego matka jest poważnie chora, zmienił się diametralnie. Można powiedzieć, iż wydoroślał. Tak bardzo chciałby aby jego mama wyzdrowiała. Aczkolwiek zdobycie pieniędzy na jej leczenie graniczy z cudem... Jednak Kuba wpada na całkiem dobry pomysł. Wymyślił jak może pomóc swojemu koledze w zdobyciu pieniędzy dla matki. Marcel musi tylko wystartować w konkursie tańca z amatorką. A amatorką ma być właśnie Julita. Czy Julita zgodzi się takie wyzwanie? Kizomba to intymna i bliska gra dwóch ciał... Czy dziewczyna będzie w stanie pokonać swoje lęki? Czy nauczy się tego tańca w trzy miesiące? Czy będzie potrafiła w końcu komuś zaufać znieść jego dotyk? I czy wyzna mu prawdę o swojej druzgocącej przeszłości? Jeżeli chcecie poznać odpowiedzi na te i inne pytania, które już pewnie zrodziły się w Waszych głowach to koniecznie musicie przeczytać całą książkę!

Fabuła może wydawać się Wam trochę banalna. Dziewczyna z bagażem doświadczeń poznaje chłopaka, mają razem zatańczyć i wygrać konkurs, aby matka chłopaka wyzdrowiała. Musze jednak przyznać, że w tej książce, nic nie jest banalne. Cała fabuła odchodzi od schematu. Nie ma przewidywalnych wątków. Nic nie jest takie, jakby wydawać się mogło. To co Autorka robi z czytelnikiem nie mieści się w głowie! Czytając W rytmie passady układałam sobie różne scenariusze, ale nic się nie sprawdziło. Wówczas tak bardzo się ucieszyłam. Anna Dąbrowska, mówiąc trochę kolokwialnie odwaliła kawał dobrej roboty! Ta książka, jest jeszcze lepsza od poprzedniej, a co to dopiero będzie dalej...

Z każda kolejną stroną W rytmie passady byłam zaintrygowana, zaciekawiona. Tak bardzo chciałam ją przeczytać szybko, aby poznać zakończenie, ale były takie momenty, że po prostu musiałam odłożyć na chwilę książkę, aby zaczerpnąć tchu. Mówię Wam, taka lawina emocji, na wszystkich 392 stronach… Bardzo sobie cenię styl pisania Anny Dąbrowskiej. Autorka kapitalnie tworzy plastyczne opisy, a także z dużą swobodną buduje rzetelne dialogi. Anna posługuję się również pięknym i bogatym językiem. Rewelacyjnie stopniuje napięcie, a każdą stronę czyta się z niecierpliwością i nieostającym zaciekawieniem. 

***
 
Cieszę się, że Autorka ponownie postawiła na dwutorowy przebieg wydarzeń. Za pomocą takiego rozwiązania, bohaterowie odsłaniają przed czytelnikiem swoje głęboko skrywane myśli i uczucia, i stają się czytelnikowi bliżsi. Zdecydowanie jest to duży atut tej książki. Kolejnym plusem tej powieści, jest to, iż Autorka w sposób autentyczny opisała traumę Julity. Tak bardzo się ucieszyłam, jak pojawił się taki fragment. Z zapartym tchem śledziłam relacjonowana wydarzenia z przeszłości Julity. To co ją spotkało, wywołało w mnie ogromny ból, smutek i rozpacz. Autorka w bardzo wnikliwy sposób, przedstawiła ten fragment, nie bała się tego. Jestem niezmiernie usatysfakcjonowana. Zdecydowanie podnosi to wartość książki. Pewnie sobie myślicie, iż wnikliwy opis druzgocącej przeszłość Julity to jedyny moment kiedy autorka mnie pozytywnie zaskoczyła, wywołała ciarki na moim ciele, muszę Was wyprowadzić z błędu! Gdzieś tam podświadomie zdawałam sobie jednak sprawę, iż zakończenie będzie jeszcze bardziej przygnębiające, ale to co przygotowała dla czytelników Anna Dąbrowska „po drodze” to… No po prostu brak mi słów! Coś niesamowitego. Wstrząs, szok, poruszenie i ogromne niedowierzanie…

***

W książce nie ma przypadkowym wątków, a emocje z niej bijące są tak bardzo realistyczne. Autorka świetnie skonstruowała bohaterów, są rzeczywiści, barwni i wyraziści. Ponadto imponujący jest również intensywnie skonstruowany wątek miłosny, który nadaje powieści piękne barwy. Imponujący jest prolog, imponujący jest punkt kulminacyjny, imponujące jest zakończenie. Ogólnie rzecz ujmując – całość jest imponująca! Po skończonej lekturze długo jeszcze trzymałam książkę w swoich objęciach, jakbym naprawdę wierzyła w to, iż jej cały urok, czar i piękno po prostu we mnie wsiąknie i wtedy staniemy się jednością. Ta książka pozostanie w moim serce na długie, długie lata... Anna Dąbrowska tak mnie zaskoczyła, że po lekturze napisałam do niej i zakomunikowałam jej, że przy najbliższej okazji ją uduszę za to co ze mną zrobiła i za to co zrobiła z bohaterami. Epilog oczywiście powalił mnie na kolana, wywołał ciarki na moim ciele, i dał tyle do myślenia... 



Czy macie tak, że czasami po przeczytaniu jakiejś książki, siedzicie jeszcze kilka chwil wbici w fotel, czy w kanapę, krzesło nie poruszacie się i popadacie w zadumę, nostalgię? Brakuje Wam jakichkolwiek słów i postanawiacie przeanalizować, to co przed chwilą zostało Wam opowiedziane? Nie potraficie przejść do porządku dziennego, nie wiecie co ze sobą zrobić, bo cały czas przeżywacie historie zawartą na stronach powieści, która wywołała w Was wachlarz uczuć, niepowtarzalnych emocji? Jak tak właśnie miałam z W rytmie passady. Historię Julity i Marcela po prostu przeżywa się całą sobą. Przepraszam wszystkie wydarzenia, które miały miejsce w książce przeżywa się całym sobą… Te emocje, które wywołuje w czytelniku Autorka wpadają do naszego krwiobiegu i nie sposób się ich tak po prostu pozbyć. Lektura godna podziwu, a satysfakcja oczywiście gwarantowana (ale to już chyba pisałam prawda?) Książka rozdziera duszę, porusza do granic możliwości i niszczy emocjonalnie. Kocham tę historię całym moim sercem. Koniecznie musicie ją przeczytać, choćby się waliło i paliło. 


W tym miejscu chciałam jeszcze serdecznie podziękować Annie Dąbrowskiej, za wymienienie mnie w podziękowaniach na ostatnich stronach W rytmie passady. To dla mnie ogromne wyróżnienie i zaszczyt.

Dziękuję Aniu. 💕💕💕

22 komentarze:

  1. Cudownie to ubrałaś w słowa,ja czytałam "w rytmie passady " w samochodzie w drodze z domu do domu, i powiem ze to bardzo ryzykowne było bo w połowie książki musiałam męża za kierownicą zmienić,jadąc uważałam na to co się wokół dzieje ale myślami byłam z Julita, po 300km wróciłam do czytania i to również było niebezpieczne bo z kolei mąż musiał się skupić na drodze ale niestety przez moje emocje w trakcie czytania nie był w stanie co chwila nie pytać mnie czy wszystko oke? Przezornie zabrałam pudło chusteczek i zanim doczytałam do końca było puste.
    Ania pisząc historię Julity zadbała o to byśmy się nie nudziły....
    Dziękuję hej za to i niecierpliwością czekam na kolejną książkę Ani

    OdpowiedzUsuń
  2. Och! Nigdy nie widziałam tej książki a tym bardziej autorka jest mi zupełnie nieznana. Mimo to chętnie przeczytałabym tą powieść ☺

    OdpowiedzUsuń
  3. Bardzo fajne recenzje na pewno postaram się jedna z nich kupić :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie wiem jeszcze kiedy, ale na pewno ją przeczytam :D

    OdpowiedzUsuń
  5. Dzisiaj do mnie dotarła.
    Po tym co u Ciebie przeczytałam moje serce krwawi, że będzie musiała poczekać na swoją kolej aż do soboty...

    OdpowiedzUsuń
  6. Dzisiaj do mnie dotarła.
    Po tym co u Ciebie przeczytałam moje serce krwawi, że będzie musiała poczekać na swoją kolej aż do soboty...

    OdpowiedzUsuń
  7. Brzmi super! Może kiedyś zabiorę się za jej przeczytanie. ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Nie pozostaje zatem nic innego jak wziąć się za przeczytanie :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Moja paczka z tą książką chyba się gdzieś zgubiła bo czeka i czekam i nic.

    OdpowiedzUsuń
  10. Spektakularna historia, niebanalność wątków, przepiękna okładka. Nic, tylko czytać... O ile lubi się polskich autorów ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Wow naprawdę jestem ciekawa tej książki, przedstawiłaś ją w taki sposób, że najchętniej to chciałabym ją zacząć czytać w tej chwili, ale niestety jeszcze jej nie ma :( Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  12. Jeśli będę miała chwile wolnego czasu, to przeczytam na pewno! :)
    Skryta Książka

    OdpowiedzUsuń
  13. Jestem strasznie ciekawa tej książki :D Ja, która nie przepada za polskimi autorami :D Aczkolwiek przyznaję, że ostatnio moja wiara w nich powoli wraca :D

    Zabookowany świat Pauli

    OdpowiedzUsuń
  14. Ja jestem po lekturze wcześniejszej książki Anny Dąbrowskiej. "W rytmie passady" przebiło "Nakarmię Cię miłością"?
    KINGA

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za każdy pozostawiony komentarz. ♥