Blog z recenzjami książek z różnej półki.: 347. "Zawsze i wszędzie" - Brittainy C. Cherry || RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

czwartek, 28 marca 2019

347. "Zawsze i wszędzie" - Brittainy C. Cherry || RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

"(...) może taka jest miłość: z czasem słabnie, pozostawiając po sobie jedynie upiornego ducha".

Wyobraź sobie, że wiedziesz spokojne i ułożone życie u boku wspaniałego męża. Wasze małżeństwo trwa już piętnaście lat, jesteście szczęśliwi, choć nie zawsze się Wam układało. Z czasem zaczynasz odczuwać pewnego rodzaju pustkę, potrzebujesz coraz więcej ciepła, uwagi, bezpieczeństwa i miłość, ale nagle wszystko to, co dotychczas Cię scalało zostaje Ci odebrane. Mąż Cię zostawia. Jednak Ty nadal pragniesz jego miłości. On karmi Cię kłamstwami, a potem na jaw wychodzi prawda, która załamuje Cię jeszcze bardziej. Kolejny cios. Ile jesteś w stanie znieść? Jesteś zdruzgotana, zrozpaczona i masz już wszystkiego dość. Tracisz wiarę w miłość, ludzi i życie. Pragniesz zmian. Jesteś przekonana, że powrót w rodzinne strony pozwoli Ci uleczyć złamane serce. Ale tam spotykasz się ze swoją zaborczą i kontrolującą matką, która uważa, że rozwód to ośmieszenie całej rodziny. Na szczęście masz wsparcie w siostrze i ojcu. Jak sobie poradzisz w takiej sytuacji?

"Czasami potrzebna była osoba, która wysłucha nierównego bicia serca".

Wkrótce poznajesz Jego. Mężczyznę, który nie ma dobrej reputacji w mieście. Mężczyznę, z którego wszyscy szydzą, drwią i oceniają przez pryzmat ojca alkoholika. Oceniają za błędy młodości, za to, że chciał zapomnieć o najboleśniejszych fragmentach swojego życie. Nikt nie dostrzega, że Jack się zmienił. Nikogo nie obchodzi, jaki Jackson Emery jest naprawdę. Ile przeżył, ile krzywd mu wyrządzono, jak wiele razy chciał się poddać, ale jednak wciąż walczył. Ale Ty pragniesz go zrozumieć. Pragniesz dostrzec jego prawdziwe barwy i dobro, które w nim tkwi, choć jest poharatany wewnętrznie.

"Patrząc mu w oczy, rozpoznałam coś, co tkwiło w mojej własnej duszy: samotność".

Pomiędzy Wam pojawia się wzajemna nić fascynacji. Zaczynacie spędzać ze sobą coraz więcej czasu. Poznawać się. Otwierać duszę. Mówić o swoich zmartwieniach, bólu i dylematach. Ale czy miłość jest Wam pisana? To miał być tylko wakacyjny romans... Oboje tak różni, ale prawdziwi. Oboje skrzywdzeni, ale silni. Oboje pełni smutku, ale pełni wiary w lepsze jutro. Ile jeszcze musicie przeżyć, by być razem? Czy w ogóle możecie być razem?

"Moje serce... Jakim cudem raz złamane, mogło dalej pękać?"

Brittainy C. Cherry zaprasza Cię do świata Grace Hariss i Jacksona Emery, dwóch doświadczonych przez los dusz. Ta historia rozdziera serca, wywołuje lawinę emocji, intryguje, porusza i angażuje. Tej historii nie da się czytać obojętnie. Ona wpada do Naszego krwiobiegu i nie pozwala o sobie zapomnieć. Ta historia mogłaby się wydarzyć naprawdę. Daj się ponieść o emocjom. Zawsze i wszędzie.

"Stanowiliśmy idealne przeciwieństwa w burzy, która nad nami trwała, a ona prosiła mnie, bym stał się jej uchybieniem, jej największym błędem".

Ta książka jest tak piękna, że aż brak mi słów, by wyrazić to, co Brittainy C. Cherry ze mną zrobiła. Ta książka jest bardzo w stylu Brittainy C. Cherry. Chyba nikt inny nie byłby w stanie napisać tak pięknej, bogatej w przeżycia i refleksyjnej powieści. Powieści, która skrywa w sobie ogromny ładunek emocjonalny, genialnych bohaterów i porusza problematykę ważną, ale jednocześnie trudną.

Uwielbiam bohaterów. Z ich wadami i zaletami. Za wszystko. Za ich ironię, nieustającą wiarę w siebie i swoje możliwości, dobro, empatię, walkę o lepsze jutro, piękno i delikatność. Grace i Jackson. Choć, różni i mocno skrzywdzeni przez los i przez ludzi, to jednak nadal silni. Ona jest piękna, wierna, uczciwa, grzeczna i delikatna. On jest zadziorny, pewny siebie, szorstki, myśli, że mu się wszystko należy, a tak naprawdę jest tak bardzo wrażliwy, wspaniały i jeszcze czyta książki (!!!), że jego nie da się nie lubić. Choć momentami jego obojętność, zmienność stanów emocjonalnych może denerwować, że aż chce się krzyczeć "Chłopie ogarnij się! Bądź dla niej dobry", to jednak wszystko to, co nim targa jest tak bardzo zasadne i właściwe. On ma do tego prawo. Ma prawo czuć się rozgoryczony, zły, opryskliwy. Każdy ma do tego prawo, a tym bardziej jeśli całe życie, ktoś Cię ocenia i poniża, to jaki Ty masz być? Oczywiście, że będziesz zimny i złośliwy. Bo nawet jeśli pokazałbyś się z tej lepszej strony, to i tak nikt tego nie zauważy. Wszyscy wiedzą, że Jacks nie może być dobrym człowiekiem, skoro robił TAKIE rzeczy. Nikt nie dostrzega, jaki jest naprawdę. A potem pojawia się Grace i życie Jacka'a zbacza z wcześniej wytyczonego toru.

Integralną częścią historii stanowi nauka miłość do samego siebie. Nauka o decydowaniu o sobie, o swoich pragnieniach, marzeniach, potrzebach. I właśnie Grace uczy się tego przy boku Jacks'a. W końcu zaczyta poznawać to, co lubi. Chce się otworzyć się na rzeczy, które dotychczas były jej nieznane. Ta część w szczególności przypadała mi do gustu. To serce tej historii. Autorka uzmysławia czytelniom, jak ważne jest akceptacja siebie, swoich wad i zalet. Jak ważne jest to, byśmy kochali siebie. Dopiero wtedy będziemy mogli otworzyć się na nową relację i zbudować z kimś związek.

"Dziwne, jak dwoje rozgoryczonych ludzi umożliwiało sobie nawzajem oddychanie".

To opowieść o straconej i odnalezionej miłości. O odkrywaniu samego siebie. Ta książka łamie serce, by za moment je uleczyć i scalić na nowo. Wyśmienita uczta dla duszy. Jestem pewna, że "Zawsze i wszędzie" skradnie Wasze serca, poruszy dusze i zostanie w myślach jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony. Ja to poczułam.

"-Czy według ciebie złamane serce można naprawić? - Tak - odparłem rzeczowo. - Tylko będzie biło nieco inaczej".

REASUMUJĄC: Pozwolę sobie podsumować "Zawsze i wszędzie" cytatem, który znalazłam w tej książce: "To jedna z tych historii, gdy ma się ochotę jednocześnie krzyczeń i płakać. - Była to ta powieść, od której bolało za mostkiem, a nawet jeśli chciało się ją odłożyć, by zaczerpnąć tchu, przerzucało się następną stronę, nie martwiąc się czymś tak prozaicznym jak oddychanie".

MUSICIE PRZECZYTAĆ!

P.S. Paleta, pędzel i farbka nie przypadkowo pojawiły się na zdjęciu. ;)